mercoledì, settembre 07, 2005

el río

y sí, parece que es así, que te has ido diciendo no sé qué cosa, que te ibas a tirar al sena, algo por el estilo, una de esas frases de plena noche, mezcladas de sábana y boca pastosa, casi siempre en la oscuridad o con algo de mano o de pie rozando el cuerpo del que apenas escucha, porque hace tanto que apenas te escucho cuando dices cosas así (...) qué me importa si te has ido, si te has ahogado o todavía andas por los muelles mirando el agua.
j.c. (y de nuevo, gracias a alfonso por este libro increíble).

2 Comments:

Anonymous Anonimo dice cuenta comenta...

cando veñas a paris fixarémonos ben nas augas do sena, x se atopamos alguén coñecido.
os suicidios románticos ainda están d moda.
co q mola electrocutarse.

6:04 PM  
Blogger questasera dice cuenta comenta...

que mellor que unha morte poètica á antiga? coas venas cortadas e o corpo envolto no sangue....ou flotando no sena...(no lagares sería máis desagradable que poètico), pero electrocutada....logo atopan un cadáver que cheira a churrasco....o caso, e que se fose o de sableláser sería máis apetecible probala (que xa sabemos que é a súa ilusión, e así logo a transportamos no noso corpo).

6:33 PM  

Posta un commento

<< Home